Een aantal malen per jaar mag ik als geestelijk leidsman van de gebedsgroep van de Kleine Zielen voor de regio Nijmegen, onder meer voorgaan in de heilige Mis. ‘Het Legioen van de Kleine Zielen’, de officiële naam van deze beweging, is een vrucht van de spiritualiteit van de heilige Theresia van Lisieux. Zij is vooral bekend van haar ‘Kleine weg van de liefde’. Tegen de achtergrond hiervan is Jezus ‘op zoek’ naar mensen uit een stuk die getuigen van zijn liefde, naar mensen die onbaatzuchtig, barmhartig en heilig zijn. Zij hoeven geen van allen perfect te zijn want Hij kent onze gebrokenheid en neemt ons aan zoals wij zijn.
Het Evangelie nodigt ons uit om zulke mensen te worden door in de voetsporen van Jezus te treden. Het mag ons levensprogramma zijn zodat wij, met de woorden van een lied voor de Eerste Communie, meer en meer gaan gelijken op Jezus. Wij willen, met de woorden van de heilige paus Johannes Paulus II, toch ook niet dat ons hart versteent zoals dat van de Joodse volk in de woestijn. Nee, verlangen wij eerder om, met de Heilige Geest als gids en met de woorden van de Theresia van Lisieux, als ‘rozen’ te zijn die bloeien van een wakker geloof, een volhardend vertrouwen en een vurige liefde…
- in de Handelingen (15, 1-2.22-29) vindt het concilie van Jeruzalem plaats;
- in het boek Openbaring (21, 10-14.22-23) daalt het nieuwe Jeruzalem uit de hemel neer;
- in het evangelie volgens Johannes (14, 23-29) gaat het over de liefde en de vrede van Jezus.
Jezus rust in het Evangelie zijn apostelen toe met het oog op de toekomst waarin Hij niet langer lijfelijk aanwezig zal zijn. Hij vormt hun harten verder om een voorbeeld te zijn van een geheeld of heilig en vergevingsgezind of barmhartig leven. Om gelovigen te zijn tot wie mensen graag en met vertrouwen hun toevlucht zoeken. Het zijn de laatste catecheselessen voor zijn lijden en sterven en die verwijzen naar hun levensopdracht. Opnieuw vestigt Hij, zoals zo vaak de aandacht op de kern van zijn boodschap: het liefhebben van God en de medemens niemand uitgezonderd. Want als zij, en in het verlengde hiervan ook wij, dit blijven proberen dan zal de Drie-ene God in ons wonen en weten wij ons niet alleen in de wereld. De Heilige Geest die Jezus beloofd heeft zal ons helpen. Hij zal Jezus’ levenslessen keer op keer voor de geest te halen maar ook, onder zijn bezielende leiding, ons God en zijn bedoelingen steeds beter doen kennen. Kortom, er is voor hen en voor ons geen enkele reden voor onrust of wanhoop met het oog op de komende dingen. Deze woorden zijn als een bemoediging bedoeld voor de leerlingen van alle tijden. Vandaar ook dat Jezus hen en ook ons zijn vrede toewenst. En dit betekent dat zij en wij, wat er ook gebeurt, in vertrouwen verder moeten gaan in plaats van bij de pakken neer te zitten. Jezus is midden onder ons. Dat is de diepere betekenis van het woord Shalom dat vertaald wordt met vrede…
Nu keren we terug naar de passage uit de Handelingen van de Apostelen. Het laat ons immers ons zien welke weg de apostelen gegaan zijn met het oog op het voorgaande. De niet-Joden komen in groten getale tot het geloof in Jezus als de Christus of de Verlosser. Een aantal strikte Joden echter die christen zijn geworden, vindt dan dat zich moeten laten besnijden. Maar dat is een wettelijke verplichting uit het Oude Verbond. Met Jezus Christus is er echter een Nieuw Verbond gekomen, zo betogen de apostel Paulus en Barnabas. En de uiterlijke besnijdenis van de mannen in het eerdere verbond beoogde, zoals blijkt uit de Hebreeënbrief, een innerlijke besnijdenis van het hart. Dat wil zeggen, een omkeren naar God in geloof. En dat is precies waar al die tijd tot en met de komst van Christus, de schoen gewrongen heeft bij vele Joden. Met dit strijdpunt gaan beiden naar Jeruzalem en de apostelen roepen een vergadering bijeen. Later wordt dit de eerste Kerkvergadering van Jeruzalem genoemd. Na de getuigenis van zowel Petrus als Paulus en Barnabas, neemt de apostel Jacobus, de neef van Jezus, als leider van de strikte groep christen-Joden, het woord. Na het gehoorde en met de Heilige Geest als gids, stelt hij voor om de heiden-christenen geen extra verplichtingen vanuit het Oude Verbond op te leggen. De vergadering stemt hiermee in. Het enige waar de genoemde groep zich grof gezegd van moet onthouden zijn de afgoderij en de ontucht. Daarmee bepleit hij iets dat we kunnen noemen, een heilig en van God getuigend leven. Tegelijkertijd laat deze beslissing van het apostelcollege zien dat de van origine niet Joodse christengelovigen niet voor niets hun toevlucht of heil gezocht hebben bij hun. Immers de apostelen hebben met een gelovig hart naar hen én de Heilige Geest geluisterd.
Iets soortgelijks horen wij feitelijk in de gelezen passage uit het Boek Openbaring. Immers de apostel Johannes ziet en verneemt met een gelovig hart in de kracht van de Heilige Geest, en getuigt hiervan. Het gaat over het eindpunt, waar wij allen in geloof naartoe op weg zijn.
Achtereenvolgens passeerden het wat, het hoe en het waar naar toe. Laten wij dan volharden in het geloof in de verrezen Heer. En moge het, naar het voorbeeld van Maria, een wakker en getuigend geloof zijn vanuit de vurige Liefde die Jezus, de zoon van God, zelf is…AMEN
Wilt u de Overweging van de achter ons liggende zondagen nog eens doorlezen, Klik hier
