Handelingen 15,1-2.22-29 Apokalyps 21, 10-14, 22-23 Johannes 14, 23-29
In het donker zingt één vrouw. De akoestiek is mooi, de camera vol op haar gericht. In het begin klinkt het nog wat onzeker maar gaandeweg en aangemoedigd door het publiek klinkt vastberaden haar ontroerende lied.
Ze zingt vanuit de diepte maar is niet Stien op het podium van Eurovisie songfestival.
Ze is een soldaat in het Azovstal-fabrieken in Marioepol in Oekraïne.
Ze zingt tegen het donker in. Haar lied klinkt als die uitspraak van Jezus:
“Laat je hart niet verontrust of kleinmoedig worden”.
Haar publiek zijn twee ontroerde mannelijke collega’s die haar haar, zichzelf en de lege schuilkelder filmen en het filmpje opsturen. Het gaat de hele wereld over.

“Laat je hart niet verontrust of kleinmoedig worden”.
Jezus zegt dit tegen de leerlingen in zijn afscheidsrede vlak voor zijn gewelddadige dood. Hij bereidt hen en misschien ook wel zichzelf, voor op wat komen gaat.
Hij geeft zijn leerlingen voor die moeilijke tijd vooral vertrouwen mee, het enige kompas in een onzeker bestaan.
“Laat je hart niet verontrust of kleinmoedig worden”.
Het is mooi dat het zo stevig gezegd wordt, want velen van ons zijn in deze tijd er alles behalve gerust op:
“maar dat gaat écht niet lukken!”
“’Ik weet niet hoe het in die hoog opgelopen ruzie, ooit weer goed kan komen”.
“ Met die schietpartij hier om de hoek komt het geweld wel heel dichtbij”
“Hoe moet het nou verder, nu ik echt niet meer kan”
“Ik maak me veel zorgen om kinderen, hoe die op moeten groeien in deze wereld”
“Al die oorlogsverhalen en nieuws over weer nieuwe virussen, ik vrees het ergste”
Ook tegen ons zegt Jezus: “Laat je hart niet verontrust of kleinmoedig worden.

Met veel verontrustends om ons heen en veel om moedeloos van te worden,
kost het extra moeite om niet klein- maar juist grootmoedig te zijn.
Om de moed erin te houden, ook al duurt de ziekte of de mantelzorg al heel lang.
Om de moedige eerste stappen te zetten in conflicten.
Om onzelfzuchtig en genereus te zijn.
Maar het kán, belooft Jezus.

Want er komt een Helper voor jullie,
je zult gesterkt worden door de heilige Geest.
Die zal jullie kracht geven als het moeilijk gaat .
Die zal jullie creatieve oplossingen laten vinden.
Die zorgen dat je een lied te binnen schiet om te zingen in het donker
en je genoeg adem geven om het ook daadwerkelijk te gaan zingen.
Die zal zorgen dat je de moed niet verliest
en blijft dromen van een stad van vrede zoals Johannes in zijn openbaring.
Met hulp van die heilige Geest kun je altijd hoop en vertrouwen houden.
Laat je hart dus niet verontrust of kleinmoedig worden!

Het verhaal de handelingen van de apostelen laat zien dat dit geen loze woorden zijn. Zij doen een beroep op de Heilige Geest. Ze bidden om de hulp en inspiratie van de heilige Geest.
Zij laten hun hart ook niet verontrusten en kleinmoedig worden.
Als er problemen en conflicten komen maar gaan samen op zoek naar een oplossing. Zij vragen als geloofsgemeenschappen hulp aan elkaar.
Over dat conflict in Antiochië dachten de apostelen, de leiders van de kerk én alle andere christenen in Jeruzalem mee na.
Laten we bij het zoeken van oplossingen van onze problemen de kracht van de Geest én het voorbeeld van de eerste christenen inzetten.
Dan wordt hopelijk die droom van Johannes ook ooit werkelijkheid:
Een stad zonder tempel omdat God woont in alles en allen
een stad niet meer afhankelijk van zonlicht omdat ze verlicht wordt door God zelf
een stad van vrede….

In het donker zingt één vrouw.
Ze zingt in een land vol oorlog over haar verlangen naar een stad van vrede.
In het donker van een schuilkelder, kijkt ze uit naar zonlicht en verlichting.
Haar voorbeeld wordt overgenomen, we hebben nu vele filmpjes van zingende soldaten met het geluid van de bombardementen op de achtergrond.
Niemand weet waar die de soldaten nu zijn
en in welke donkere omstandigheden ze nu hun lied moeten zingen.
Ik hoop en bidt voor hen en allen die in een donkere moeilijke tijd leven:
“Laat je hart niet verontrust of kleinmoedig worden”
Moge de kracht van de Geest je helpen en troosten
en genoeg adem schenken om te blijven zingen tegen het donker in!

Een aantal malen per jaar mag ik als geestelijk leidsman van de gebedsgroep van de Kleine Zielen voor de regio Nijmegen, onder meer voorgaan in de heilige Mis. ‘Het Legioen van de Kleine Zielen’, de officiële naam van deze beweging, is een vrucht van de spiritualiteit van de heilige Theresia van Lisieux. Zij is vooral bekend van haar ‘Kleine weg van de liefde’. Tegen de achtergrond hiervan is Jezus ‘op zoek’ naar mensen uit een stuk die getuigen van zijn liefde, naar mensen die onbaatzuchtig, barmhartig en heilig zijn. Zij hoeven geen van allen perfect te zijn want Hij kent onze gebrokenheid en neemt ons aan zoals wij zijn.

Het Evangelie nodigt ons uit om zulke mensen te worden door in de voetsporen van Jezus te treden. Het mag ons levensprogramma zijn zodat wij, met de woorden van een lied voor de Eerste Communie, meer en meer gaan gelijken op Jezus. Wij willen, met de woorden van de heilige paus Johannes Paulus II, toch ook niet dat ons hart versteent zoals dat van de Joodse volk in de woestijn. Nee, verlangen wij eerder om, met de Heilige Geest als gids en met de woorden van de Theresia van Lisieux, als ‘rozen’ te zijn die bloeien van een wakker geloof, een volhardend vertrouwen en een vurige liefde…

• in de Handelingen (15, 1-2.22-29) vindt het concilie van Jeruzalem plaats;
• in het boek Openbaring (21, 10-14.22-23) daalt het nieuwe Jeruzalem uit de hemel neer;
• in het evangelie volgens Johannes (14, 23-29) gaat het over de liefde en de vrede van Jezus.

Jezus rust in het Evangelie zijn apostelen toe met het oog op de toekomst waarin Hij niet langer lijfelijk aanwezig zal zijn. Hij vormt hun harten verder om een voorbeeld te zijn van een geheeld of heilig en vergevingsgezind of barmhartig leven. Om gelovigen te zijn tot wie mensen graag en met vertrouwen hun toevlucht zoeken. Het zijn de laatste catecheselessen voor zijn lijden en sterven en die verwijzen naar hun levensopdracht. Opnieuw vestigt Hij, zoals zo vaak de aandacht op de kern van zijn boodschap: het liefhebben van God en de medemens niemand uitgezonderd. Want als zij, en in het verlengde hiervan ook wij, dit blijven proberen dan zal de Drie-ene God in ons wonen en weten wij ons niet alleen in de wereld. De Heilige Geest die Jezus beloofd heeft zal ons helpen. Hij zal Jezus’ levenslessen keer op keer voor de geest te halen maar ook, onder zijn bezielende leiding, ons God en zijn bedoelingen steeds beter doen kennen. Kortom, er is voor hen en voor ons geen enkele reden voor onrust of wanhoop met het oog op de komende dingen. Deze woorden zijn als een bemoediging bedoeld voor de leerlingen van alle tijden. Vandaar ook dat Jezus hen en ook ons zijn vrede toewenst. En dit betekent dat zij en wij, wat er ook gebeurt, in vertrouwen verder moeten gaan in plaats van bij de pakken neer te zitten. Jezus is midden onder ons. Dat is de diepere betekenis van het woord Shalom dat vertaald wordt met vrede…

Nu keren we terug naar de passage uit de Handelingen van de Apostelen. Het laat ons immers ons zien welke weg de apostelen gegaan zijn met het oog op het voorgaande. De niet-Joden komen in groten getale tot het geloof in Jezus als de Christus of de Verlosser. Een aantal strikte Joden echter die christen zijn geworden, vindt dan dat zich moeten laten besnijden. Maar dat is een wettelijke verplichting uit het Oude Verbond. Met Jezus Christus is er echter een Nieuw Verbond gekomen, zo betogen de apostel Paulus en Barnabas. En de uiterlijke besnijdenis van de mannen in het eerdere verbond beoogde, zoals blijkt uit de Hebreeënbrief, een innerlijke besnijdenis van het hart. Dat wil zeggen, een omkeren naar God in geloof. En dat is precies waar al die tijd tot en met de komst van Christus, de schoen gewrongen heeft bij vele Joden. Met dit strijdpunt gaan beiden naar Jeruzalem en de apostelen roepen een vergadering bijeen. Later wordt dit de eerste Kerkvergadering van Jeruzalem genoemd. Na de getuigenis van zowel Petrus als Paulus en Barnabas, neemt de apostel Jacobus, de neef van Jezus, als leider van de strikte groep christen-Joden, het woord. Na het gehoorde en met de Heilige Geest als gids, stelt hij voor om de heiden-christenen geen extra verplichtingen vanuit het Oude Verbond op te leggen. De vergadering stemt hiermee in. Het enige waar de genoemde groep zich grof gezegd van moet onthouden zijn de afgoderij en de ontucht. Daarmee bepleit hij iets dat we kunnen noemen, een heilig en van God getuigend leven. Tegelijkertijd laat deze beslissing van het apostelcollege zien dat de van origine niet Joodse christengelovigen niet voor niets hun toevlucht of heil gezocht hebben bij hun. Immers de apostelen hebben met een gelovig hart naar hen én de Heilige Geest geluisterd.

Iets soortgelijks horen wij feitelijk in de gelezen passage uit het Boek Openbaring. Immers de apostel Johannes ziet en verneemt met een gelovig hart in de kracht van de Heilige Geest, en getuigt hiervan. Het gaat over het eindpunt, waar wij allen in geloof naartoe op weg zijn.

Achtereenvolgens passeerden het wat, het hoe en het waar naar toe. Laten wij dan volharden in het geloof in de verrezen Heer. En moge het, naar het voorbeeld van Maria, een wakker en getuigend geloof zijn vanuit de vurige Liefde die Jezus, de zoon van God, zelf is…AMEN

Wilt u de Overweging van de achter ons liggende zondagen nog eens doorlezen, Klik hier